Sophie Alour (1974) is een Franse jazzsaxofoniste/klarinettiste/componiste. In 2000 was ze een van de oprichters van het “Vintage Orchestra”, in 2001 vormt ze samen met Stéphane Belmondo een sextet. In 2007 ontving ze de Django d’Or prijs in de categorie “Nieuw Muzikaal Talent”. Ze is inmiddels al zo’n 15 jaar actief in de Franse jazzscene en heeft zich een respectabele status opgebouwd , ze heeft samengespeeld met jazzgrootheden als Joe lovano, Birelli Lagrene, Wynton Marsalis en vele anderen. Met organiste Rhoda Scott speelt ze in het “Lady Quartet”, dit is haar 7de album onder haar eigen naam.

Het bijzondere aan dit album is de samenkomst tussen jazz en wereldmuziek, en in dit geval die tussen de Europese jazz en de muziek uit Noord Afrika. Dat wordt onmiddellijk duidelijk als het album opent met een korte solo op de oud (Arabische luit), ook in de overige nummers speelt de oud een belangrijke rol, bespeler is Mohamed Abozekry oorspronkelijk afkomstig uit Caïro, hij is ook vocaal te horen. Sophie is te horen op saxofoons en fluit, bovendien schreef ze alle composities en arrangementen. Damien Argentieri speelt piano en accordeon, Philippe Aerts is de contrabassist en Donald Kontomanou is de slagwerker, op 4 nummers is gast Wassum Halal te horen op derbouka (Egyptische vaasdrum). Zo beweegt deze muziek zich tussen pure jazz en Noord Afrikaanse klanken hetgeen leidt tot een aangename muzikale synthese, zo is het titelnummer “Joy” jazz van het zuiverste water met een hoofdrol voor de piano van Argentieri, terwijl “Songe en forme de fougère” met het fraaie samenspel tussen oud en het romantische fluitspel van Sophie de sfeer uitdraagt van het Franse chanson.

In “Songe en forme de palmier”met zijn razende ritme en hoofdrol voor oud en derbouka je bijna letterlijk voert naar Noord Afrika. Zo golft de muziek heen en weer tussen allerlei invloedsferen, een fraai voorbeeld vormt “Un ciel plus grand” waar sopraansax en accordeon een mediterraan sfeertje oproepen van de Franse zuidkust waarna de entree van de oud ons brengt naar de andere kant van de Middellandse zee. Intrigerend en knap zijn de twee improvisatienummers “Les coeurs combattants” met drums en derbouka en “Duo oud, saxophone” een samenspel tussen Sophie en Mohamed uiteraard.

Een bijzonder geslaagd album van deze fantastische Franse muzikante, het vorige album dat ik recenseerde van haar was “Uncaged”een heruitgave uit 2007 vond ik goed, maar dit is van een heel ander kaliber, superieur. Een bijzondere vermelding verdient oud speler Mohamed Abozekry wiens spel kan wedijveren met dat van de beroemde oudspeler Rabih Abou-Khalil.

Jan van Leersum.